Vrijdag! Eindelijk! Onze zoon is vandaag maar liefst 1 week oud! Een zware week ligt achter ons, maar er staan er ons nog een heel aantal andere op te wachten. Maar de weg is vooruit en wat achter ons ligt is voorbij! Dus met veel moed bellen we Middelheim op en krijgen te horen dat onze zoon aan de C-pap ligt. Hij doet het wel vrij goed wanneer hij slaapt maar het wordt hem toch op sommige momenten net iets te zwaar. Ook bij het onderzoeken van zijn bloed vinden ze enkele zaken (bloedgassen) die er op wijzen dat de beademing toch een beetje te veel van onze zoon eist. Verder stelt hij het nog steeds heel erg goed. Met een beetje een dubbel gevoel verlaten we ons bed. Na ons snel klaar te hebben gemaakt vertrekken we snel richting Middelheim. Tijdens onze afwezigheid zullen Opa en Oma het huis van Papa en Mama even onder handen nemen. Als we bij onze zoon aankomen zien we voor de eerste maal de nieuwe beademing. Daan moet voor deze manier van beademen een mutsje dragen wat hem nu echt wel helemaal in een lief klein kaboutertje omtovert. Hij lijkt het goed te doen en ook de uitslagen van het bloed lijken te verbeteren. Dan toch nog goed nieuws! Nog even onze zinnen verzetten door een bezoekje aan de bib. We nemen ons een aantal strips mee die we later zullen lezen terwijl we rustig en stil bij onze zoon's couveuse waken. Daarna doen we nog snel even boodschappen en keren huiswaarts. Als we de deur openen komt er ons een frisse gloed te gemoed. Ons huis is spik en span. Sien en Maria ook wel beter gekend als Rina en Roger hebben het hele huis gekuist. Ook staan er enkele manden propere was op ons te wachten. Nog even snel de was op zijn plaats leggen en wat rusten en jawel hoor! Opnieuw richting Middelheim! Het lijkt allemaal goed te gaan aan de nieuwe beademing. Met een strip in de hand nemen we plaats naast onze zoon en verdiepen ons in een verhaal van Kiekeboe. Af en toe schrikken we op van een alarm dat meestal niet van kleine Daan komt. Na een 2-tal strips te hebben verorberd turen we nog even in het glazen bakje. Rustig ligt onze zoon te slapen alsof hij het allemaal wel ok vindt. Onze zoon ligt stabiel en dit is dus het perfecte moment om heel stilletjes te vertrekken. Nog enkele zachte woordjes van papa en mama en dan gaat voor een nachtje het dekentje weer over de couveuse. Na nog eens achterom te hebben gekeken verlaten we hand in hand de afdeling als een echte mama en papa draaien we voor het verlaten van de kamer nog 1 maal het hoofd en vertrekken. Een echte mama en papa... Een week geleden wisten we nog niet wat dat zou gaan inhouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten