We vertrekken ook vandaag weer heel erg vroeg richting Middelheim om de files te vermijden. Aangekomen bij onze zoon lijkt alles rustig en kalm op de afdeling. Als we een tijdje bij onze zoon zijn komt de verpleegkundige onze richting uit. "Goedemorgen! Hij is weer heel flink geweest hoor!" Verlossende woorden op een woensdagmorgen. Ik laat me wat dieper in de zalige stoel zakken en de verpleegkundige zet haar verhaal verder. Ze deelt ons mee dat de antibiotica zijn stopgezet omdat Daan die momenteel niet meer nodig heeft. Dat is natuurlijk heel goed nieuws! Na ons gesprek vestigen papa en mama hun ogen en hun totale aandacht op kleine Daan. Onze kleine spruit probeert steeds meer en meer zijn kleien oogjes te openen. Een heerlijk schouwspel dat onze hartjes doet overlopen van trots en liefde. Na een tijdje zalig te hebben genoten keren we huiswaarts. Maar eerst rijden we nog even langs mijn werkgever om hen en mijn collega's op de hoogte te brengen en nog een heel deel papierwerk in orde te laten brengen. We regelen eerst de papieren voor het kraamgeld en vertellen tussendoor fier over onze sterke zoon. Daarna gaan we met evenveel trotsheid de productiehal binnen en vertellen maar al te graag het verhaal een tweede maal aan de werkmakkers. Ons fijne gesprek loopt bijna ten einde wanneer de deur van "den bureau" opengaat. We worden gevraagd om nog even terug naar binnen te komen om het papierwerk nog wat verder af te werken. Terwijl Kathy en mijn bazin druk bezig zijn met het papierwerk overleg ik even met mijn ploegbaas hoe ik mijn verlof verder ga regelen. Na het nodige geregeld te hebben besluiten we even langs het Waasland Shopping Center te rijden om op zoek te gaan naar Daan's eerste pakje. Spijtig genoeg vonden we niks dat klein genoeg was voor hem. We vonden echter wel een ander pakje voor Daan. Het pakje dat hij zal dragen de dag dat hij mee met ons naar huis zal mogen gaan en voor op zijn eigenste echte babyborrel. Een pakje dat aan de voorzijde wordt gesierd door een grote letter "S". De "S" van Super Daan! Na nog een bezoekje te hebben gebracht aan onze Super Zoon en te hebben gehoord dat alles nog steeds (dik dik dik) in orde is zit er voor ons weer een dagje op en rest er ons niks anders dan samen onder de wol te kruipen en onze zoon in onze dromen in onze armen te sluiten. Dag 5 was een drukke dag. Benieuwd wat Dag 6 voor ons en Daan in petto zal hebben...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten