Net zoals gisteren vertrekken we vandaag ook weer vroeg. We zijn op die manier de files voor en zijn dus heel erg snel bij onze zoon. Aangekomen ziet het er weer allemaal rooskleurig uit. De verpleegkundige die hem verzorgt komt ons inlichten over zijn huidige toestand en die is zeer gunstig. De beademing is een stukje afgebouwd en het is een echt vechtertje zo vertellen ze ons. We nemen plaats op een stoel dicht bij Daan en genieten van ons mini wondertje. Kathy beslist om haar even te laten onderzoeken hier in het ziekenhuis en vraagt de verpleegkundige van de afdeling of dit mogelijk is. Anouk begint meteen rond te telefoneren en een beetje later mag mijn vrouwtje zich laten onderzoeken. Ik blijf alleen achter bij mijn zoontje. Ik babbel tegen hem en opnieuw weet hij dat ik er ben. Plots komt Anouk naar me toe en vraagt of ik even kan meekomen. Mijn hart slaat een paar tellen over want er was ons gezegd dat wanneer er iets met onze zoon aan de hand zou zijn ze ons dan even apart zouden roepen. Ze vraagt me om haar te volgen en onderweg legt ze me uit wat er aan de hand is. "Jouw vriendin heeft het moeilijk". Als ik bij Kathy aankom zit ze te wenen. Ik vraag haar wat er aan de hand is maar dat wil ze me niet meteen vertellen. Ik probeer haar te troosten en na een tijdje lukt me dat ook. We mogen opnieuw naar onze zoon toe. Onderweg vertelt ze mij en Anouk dat ze nogal een raar antwoord had gekregen van de verpleegkundige en dat deze hysterisch leek. Dat was de reden dat ze aan het huilen was. Met onze zoon is nog steeds alles goed. We nemen afscheid en beloven hem om die avond opnieuw aan zijn zijde te staan en dat doen we dan ook. Ook 's avonds kan men ons niks dan goed nieuws melden en wanneer mijn zoon mijn vinger vasthoud opent hij voor de eerste keer in zijn prille leventje zijn oogjes. Een onvergetelijk moment! Gerustgesteld en vol blijdschap zetten we de terugreis naar Temse in. Onze monden lopen over. We kunnen niet zwijgen over de oogjes van onze Daan. Als we 's avonds nog een keer bellen is alles nog steeds heel goed. Tevreden sluiten we onze ogen en vallen in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten